کد مطلب:2184 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:24

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

حدود روابط دختر و پسر چه مقدار بايد باشد؟ آيا درست است كه اصلاً نبايد به خانم ها نگاه كرد مثلاً بعضي ها سرشان را پايين مي اندازند و يا در جايي كه خانم ها باشند اصلاً نمي روند؟ اگر در محل كارمان، خانم ها باشند چگونه بايد رفتار كنيم؟

مرد و زن و دختر و پسري كه با يكديگر محرم نيستند بايد از نگاه هاي شهوت پرهيز كنند و از گفت و گوهايي كه باعث تهييج شهوت شود خودداري كنند. خلوت كردن آنان جائز نيست. در روايات پيامبر(ص) از سخن گفتن مرد و زن نامحرم با يكديگر بيش از پنج كلمه نهي كرده است.[21]

امام باقر(ع) از پيامبر(ص) نقل كرده: چهار چيز قلب را مي ميراند: گناه بر روي گناه، زياد سخن گفتن با زنان (نامحرم)، بحث و مجادله با احمث و مجالست با ثروتمندان خوشگذران و عيّاش.[22]

در روايت ديگر از حضرت نقل شده: هر كس با زن نامحرمي همسخن شود خداوند او را به هر كلمه اي سال ها در جهنم حبس خواهد كرد.[23]

ابوبصير (از اصحاب امام باقر و امام صادق(ع) مي گويد: من به زني قرآن مي آموختم. روزي با او مقداري شوخي كردم. وقتي به حضور حضرت باقر(ع) رسيدم حضرت به من فرمود: چه چيزي به آن زن گفتي؟ من خجالت كشيدم. حضرت فرمود: ديگر به او درس نده.[24]

قرآن مي فرمايد: ولا يبدين زينتهنّ إلاّ لتهن؛ زنان نبايد زينت خود را (مواضع زينت خود را) ظاهر سازند مگر براي شوهرانشان.

از مجموعة آيات قرآني و ده ها روايت در اين زمينه استفاده مي شود كه رابطة مرد و زن نامحرم در محل كار يا در جاي ديگر خواه ناخواه تأثير نامطلوبي در روح و روان انسان مي گذارد حتي در روايات وارد شده است كه دنبال زنان نامحرم راه نرويد.[25]

اختلاط زن و مرد در جامعه منشأ بسياري از مفاسد اجتماعي و امراض رواني شده و آثار شوم آن به شكل هاي مختلف جامعه را دچار اختلال كرده است. قتل هاي مرموز، بي خوابي ها، افسردگي، يأس و نااميدي، خودكشي، بيماري هاي پوستي و ايدز و عصبي و بسياري از طلاق ها از آثار ارتباط هاي غير منضبط و غير مشروع است.

نگاه عمدي مرد به چهرة زن نامحرم با قصد لذت حرام است. همين طور نگاه زن به مرد نامحرم با قصد لذّت جائز نيست و احتياط در اين گونه مسائل بسيار خوب است، مخصوصاً در زمان فعلي كه ابتذال فرهنگي رواج پيدا كرده است. هر كس بايد خود را از اين فتنه ها نجات بدهد، و اگر توان دارد بايد جلوي فساد را بگيرد.

[21] وسائل الشيعه، ج 14، ص 143.

[22] همان.

[23] همان.

[24] همان، ص 144.

[25] همان، ص 145.